Toen we buiten op de stoep stonden zei ik "hé, er hangt een briefje op de deur". Twee buurtbewoners passeerden het portiek en vroegen "komen jullie ook?"
Wellicht dachten zij, zoals mensen wel vaker doen, dat we (vriendin en ik) bij elkaar horen. Dat wij een zogeheten setje vormen. Dat is helaas niet waar. Ik verlang hier al jaren naar.
Mijn vriendin was inmiddels al enkele weken niet op bezoek geweest (de vorige keer was op 8 april. Dat is meer dan 3 weken geleden! Normaal spreken wij elke week af. Meestal eten we dan samen in de Hema.
Een andere vriendin heb ik al veel langer niet meer in levende lijve gezien noch gesproken. Wij gaan morgen samen wandelen. Ik neem een paar schoenen voor haar mee, ik koop een sprei van haar. Verder gaat ze mij een interview afnemen. Dat in het kader van een workshop videomontage.
De volgende keer zou, gezien de crisis, nog wel maanden kunnen duren. Een kwelling. Maar ... we spreken ooit weer af.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten