Ik bied mijn schouders aan om jouw last te dragen
Je laat mij uithuilen op die van jou
Twee mensen die beschadigd zijn in hun jeugd
We maken van de nood een deugd
Liefde maakt in ons geval niet blind
Jij ziet hoe leuk ik ben terwijl ik dat niet van mezelf vind
Ik zie schoonheid in jou
waar jij denkt "het kan niet dat iemand van mij houdt"
Dit gedicht schrijf ik naar aanleiding van de troost die een vriendin mij bood. Ik vertelde over een therapiesessie. Op de massagetafel had ik liggen huilen, en op de bank zat ik te janken. Het is zo fijn als iemand je dan een knuffel geeft, haar arm op je schouders legt, om je nek slaat.
