Daten

Vanmiddag mijn werkdag onderbroken voor een gesprek met een goede vriendin. (In sommige blogs noem ik haar "mijn vriendin" wat feitelijk niet juist is. Dat zeg ik ook wel eens van een andere goede vriendin, ook dat klopt niet. Excuus voor de verwarring.)

We spraken over stress, werkdruk en andere zaken. Omwille van de privacy ga ik niet in op de details.

Ik hoop dat we gauw weer samen afspreken! De dreiging van het corona-virus lijkt af te nemen. Gelukkig, ik word gestoord van de beperking van mijn vrijheid. En, ik was al gek.Het dieptepunt waren de weken waarin ik thuis werkte. Het voelde als een gevangenis!

Vandaag heb ik ook thuis gewerkt, maar nu omdat het kantoor vandaag gesloten is.

Keuze / carrière

Vanavond heb ik gebeld met mijn andere vriendin. Ze woont nu tijdelijk niet in Groningen. Dit werd ingeleid door een griep, en vervolgd door de Corona-crisis.

Ze is niet voor niets een van mijn vriendinnen! We delen lief én leed met elkaar. Nou ja ... op het gebied van de liefde is het in ons leven spijtig genoeg erg rustig en stil. Helaas is er wat meer leed. Maar, gedeelde smart is halve smart.

Ik leef met haar mee. Doe af en toe, zoals vanavond, een suggestie. Mijn huis staat voor haar open. Want ja, mijn hart staat voor haar open.

Mijn werkgever overweegt om binnenkort nieuwe medewerkers aan te nemen. Niet voor het team waar ik deel vanuit maak. Ik heb al eens eerder aangegeven dat zij werk zoekt, en in mijn ogen geschikt is om bij ons te werken. Dat heb ik recent opnieuw gedaan.

Ik hoop van harte dat er een nieuwe groep medewerkers gevormd wordt, en dat zij daar toe behoort. Natuurlijk niet omdat zij lekker dicht bij het kantoor woont, maar omdat ik haar graag gelukkig zie. Want ... ze is een van de vrouwen waar ik van hou!

Ik hou van mijn twee vriendinnen.

Keep on surviving!

Hoewel ik gisteravond nog met mijn vriendin gebeld heb, maken we vanmiddag samen een wandeling.

We ontmoeten elkaar ergens in de binnenstad en lopen dan samen naar haar fysiotherapeut. Dat is een lekkere wandeling. Goed voor de stappenteller!

Tijdens de wandeling vertelt mijn vriendin hoe ze zich vaak voelt. Wat ze dan denkt, en hoeveel angst en stress dit oplevert. Ik hou van haar en dús leef ik onwijs met haar mee. Wat mij betreft kan ik haar niet genoeg steunen, en kan ik niet vaak genoeg zeggen hoezeer ik met haar te doen heb.

"Regelmatig voel ik het verlangen om mezelf dood te maken, en dan denk ik na hoe ik dat zou moeten doen" zegt ze. Omdat ik zelf depressief ben geweest, en een paar jaar suïcidale gevoelens had denk ik dat ik mij er iets bij kan voorstellen.

Treurig dat ze zich zo kan voelen. Fijn om te horen dat ze heeft gesproken met een begeleider over een suggestie die ik had gedaan. Ik vertelde dat ik ben benaderd voor een functie. Waarvoor men binnenkort een vacature verwacht. Er zijn verschillende eisen om te kunnen én mogen solliciteren.

Om te kunnen solliciteren is het van belang dat je weet dat je inhoudelijk geschikt bent. Mogen solliciteren hangt af van jouw persoonlijke situatie: ten eerste dien je autisme te hebben, ten tweede moet je beschikken over een indicatie banenafspraak. Ze gaat nu kijken hoe ze in het doelgroepregister kan komen.

Ik ben zelf ergens werkzaam dankzij een indicatie banenafspraak, het doelgroepregister. Na talloze teleurstellende ervaringen (banen die na ongeveer een jaar stopten omdat het contract niet werd verlengd) ben ik blij dat ik op deze manier weer werk heb gevonden. Dat ik een kans heb gekregen om mezelf te bewijzen. Tegenover mijn werkgever maar zeker ook tegenover mezelf.

Daarom hoop ik van harte dat mijn vriendin ergens een plek vindt waar ze met plezier werkt, en waar zij gewaardeerd wordt!

Familie en vrienden

Wat is het fijn als je met een vriend(in) kunt praten over problemen in jouw familie.

Mijn vriendin heeft ervaringen, ik heb ook dingen die ik meemaak. Sommige zaken komen overeen, andere dingen verschillen.

Zojuist heb ik met mijn vriendin gebeld over mijn dag van vandaag. Ik ben vanmiddag op bezoek geweest bij mijn vader. Hij woont in een verpleeghuis omdat hij Alzheimer heeft.

Je zit daar tijdens een bezoek met gemengde gevoelens: enerzijds ben je blij/opgelucht om te zien dat hij het daar naar zijn zin heeft, dat hij goed wordt verzorgd. Anderzijds ben je verdrietig om te zien wat een ziekte, als bijvoorbeeld Alzheimer, met iemand doet. Hoe iemand vaardigheden verliest en steeds beperkter wordt in het functioneren.

Hopelijk is het weldra voorbij met de verplichting om in de bus een mondkapje te dragen, en mag mijn vader meerdere bezoekers tegelijk ontvangen! Mijn vriendin en ik kunnen dan samen bij hem op bezoek.

Suggestie & support

De afgelopen week heb ik contact gehad met een medewerker van een organisatie die dagbesteding biedt aan autisten. Ik heb daar zelf drie maanden gebruik van gemaakt.

Zij belden mij omdat zij verwachten binnenkort een vacature te mogen opvullen. Nou ja, in ieder geval mensen te zoeken voor én te introduceren bij een werkgever.

Ik dacht "dat is echt wat voor mijn vriendin!" We hebben erover gesproken. Zij gaat het verder bespreken met een coach.

Of ze haar interesse laat blijken weet ik niet. Dat is aan haar. Ik gun het haar van harte om betaald te worden voor werk wat ze leuk vindt. Ze heeft al eens gezegd wat ze graag wil doen. Dat is deze functie, waarvoor, naar verwachting, binnenkort een kandidaat/kandidate wordt gezocht.

M_a_n_k_a_l_a

Een van mijn vriendinnen stuurde mij 's morgens per WhatsApp een link naar een website over het spel Mankala. Ik had er nog nooit van gehoord, en het is mij na het lezen van de website nóg een raadsel hoe het spel gespeeld moet worden. Als me dit duidelijk is, is het denk ik een leuk idee om de kinderen speelborden te maken en vervolgens het spel te spelen.

's Middags ontvang ik weer een bericht van deze vriendin. Ze vraagt of het mij leuk lijkt om af te spreken en samen te koken. Ja, het lijkt me gezellig om af te spreken! Samen koken vind ik ook leuk, maar ik heb nog enkele magnetronmaaltijden in mijn koelkast, dus die kunnen we opeten?

Voor ik de maaltijden opwarm hebben wij het over het spel. Hoe speel je dit? Wat heb je nodig om het spel te kunnen spelen? Ik heb zelf wat eierdozen. Die zou je kunnen gebruiken?

Terwijl we daar over nadenken probeer ik te demonstreren hoe je water uit een flesje haalt zonder het flesje op te tillen (om te schenken) en zonder dat het water in contact komt met je mond. Het is een raadsel uit het tv-programma 'De Mol' seizoen 4.

Mijn vriendin zegt dat de eierdozen wel gebruikt kunnen worden. Dat is goed nieuws. Om per groepje van 4 kinderen het spel te kunnen spelen is minimaal 1 speelbord en liefst 2 -borden gewenst. Om die te kunnen maken heb je per groepje 2 eierdozen van 6 eieren of 1 eierdoos van 12 eieren nodig én, als een doos voor 12 eieren wordt gebruikt, een stuk papier om van het deksel 2 bakjes te maken. Het deksel mag aan de houder vastzitten. 

Na het gesprek over het spel hebben wij een aflevering gezien van het 4e seizoen van de Vlaamse spelserie 'De Mol'. Mijn vriendin en ik hebben een gezellige middag en avond gehad.

Hoezee yahtzee!

Oké, oké ... het is niet zo leuk als Yahtzee spelen bij elkaar in de huiskamer. Met bier, chips, kaas, worst enz. Máár ... het is tóch een leuke manier om met elkaar in contact te komen.

Vanavond heb ik samen met een van mijn twee vriendinnen Yahtzee gespeeld via Google Meet Hangout.

Wie won? Dat is niet belangrijk. We hebben drie rondes gespeeld. Het was gezellig om kort te praten, vervolgens te spelen en tot slot nog wat te praten!

In de zomervakantie zijn we traditioneel aan het werk op kindervakantiekampen, maar dit jaar wordt dit plezier ons afgenomen. Met de kinderen kun je, als ze willen, ook Yahtzee spelen. (Mits je de middelen tot jouw beschikking hebt. Moeilijk is dat niet.)

Wij, mijn vriendin en ik, hebben een afspraak gemaakt voor een zaterdag in juli (laatste dag van haar en tevens de eerste dag van mijn vakantie) om samen iets te gaan doen. Waarschijnlijk een speurtocht in de binnenstad van Groningen. We wonen beiden in Groningen.

Hopelijk is de crisis gauw voorbij. Is het tijdelijke abnormaal gauw verleden tijd, en leiden we weer het leven van voor de crisis. Meer letten op hygiëne vind ik niet verkeerd, maar elkaar niet meer aanraken stoort mij enorm.

Nu is het niet zo dat ik iedereen maar wil aanraken! Ik wil alleen wél graag mijn vriendinnen knuffelen.

Tears in heaven

Gistermiddag vroeg mijn vriendin of ik misschien zin had om naar haar toe te komen en dan samen een stuk te gaan wandelen.

Natuurlijk heb ik zin! Ik heb altijd zin om met haar af te spreken.

Ze vroeg mij hoe het gaat met mijn vader, en hoe ik mij nu voel onder de situatie. Het gaat goed. Al moest ik gisterochtend, bij het kijken én luisteren naar de videoclip 'Memories' van Maroon5 wel snikken.

Ze is een engel.

Zelf moest zij huilen omdat zij kampt met stress en angst. Een deel (op zijn minst) wordt veroorzaakt door de slechte relatie die zij heeft met haar ouders.

Als ik hoor hoe haar ouders met haar omgaan, hoe ze haar psychisch mishandelen, dan begrijp ik haar verdriet. Én word ik daar heel verdrietig van. Ik gun haar zo veel geluk & liefde. Ze is een prachtig mooie meid die, dankzij haar ouders, gelooft dat ze lelijk is. Dat zij er niet toe doet, er niet mag zijn.

Wat zou ik graag zien dat ze mijn vriendin is, in de zin van verkering. Of dat zij een bonus-zusje is. Mijn moeder vindt het namelijk spijtig dat de relatie tussen mij en mijn zusje én tussen mijn ouders en mijn zusje niet goed is.