Knallende stenen & vallende bekers

We, mijn collega's en ik, zochten een alternatief voor een stadswandeling. Dat het op vrijdagavond om 19:30 uur donker is én het zou kunnen regenen (wanneer regent het in Nederland nou niet?) bracht ons op de gedachte om een alternatief te bedenken.

Spelletjes, het was wel genoteerd als back-up. Maar zonder plan. Heel slim! Of valt het mee? Toelichting: we zijn begeleiders van een groep mensen met autisme. Voor hen bedenken we activiteiten. De groep komt eens per twee weken samen op de vrijdagavond.

Wat wordt er gezegd over autisten/autistische personen/mensen met autisme? Ze hebben behoefte aan duidelijkheid (liefst vooraf), ze kunnen niet tegen verandering, schakelen is moeilijk voor hen, ze kunnen niet goed tegen prikkels als licht, kleur, geluid en geur.

Voor deze doelgroep hadden we bedacht om oud Hollandse spelletjes te gaan spelen: sjoelen, blikgooien en misschien ook spijkerpoepen. Nou, dit laatste "lukte" niet bij gebrek aan flessen + spijkers. Misschien in de zomer bij de barbecue? Dan kunnen wij ook een touw spannen tussen de bomen, en gaan koekhappen. Jippie yeah!

Geluiden? De schijven in de sjoelbakken. Eerst in 1 bak, later in 2 bakken. Balletjes die stuiteren. Eerst bij beerpong, later bij het blikgooien. Vallende bekers. Ook die eerst bij het beerpong en later bij het blikgooien.

Kleuren? M&M's in een schaal. Bekers, balletjes.

Licht? Het licht in een balletje. Zie filmpje.

Geuren? Koffie, thee en koeken.

Of de deelnemers last kregen van een meltdown? Nee hoor! Want, ze konden zich prima richten op de spelletjes die zij aan het spelen waren. Over (hyper)focus gesproken.

Vriendschap

Collega's, vriendinnen. Soms hou je dat gescheiden. Soms wil je dat sprake is van beide. Heel soms wil je dat vriendschap liefde is.

Als beiden daar geen bezwaar tegen hebben, is dat prima. In mijn beleving.

Waarom je verliefd kunt worden op een collega, en die verliefdheid kan uitgroeien tot liefde? Misschien omdat er iets heftigs gebeurt, waardoor je naar elkaar toe wordt geduwd/getrokken?

Of je eerst collega's moet zijn en dan pas vriendin? Ik hoop het niet!

Could you bi love?

Wij zien en spreken elkaar wekelijks. Dan gaan we samen uit eten (okay, low budget bij de HEMA!), shoppen (in een kringloopwinkel op zoek naar spelletjes) of studeren in de bibliotheek. Soulmates zijn we, wij hebben een platonische relatie, een heel goede vriendschap.

Zij weet dat ik wel meer zou willen. Of, laat ik het zo verwoorden, een andere vorm van relatie: verkering. Maar, het zit er (voorlopig) niet in omdat zij uitsluitend verliefd wordt op meiden/vrouwen. Althans tot nu toe.

Zonder aarzelen zou ik haar ten huwelijk vragen zodra wij enige jaren verkering met elkaar hebben. Ik heb haar al een paar keer gezegd en geschreven dat ik haar voor eeuwig in mijn leven wil, dat ik oud wil worden met haar. Daarom hoop ik dan ook van harte dat zij ooit mijn vrouw én beste vriendin is.

Ze vraagt mij om open te staan voor een ander. Ik sta dit ook, maar heb de ware nog niet gevonden. Meiden/vrouwen die qua uiterlijk top zijn (al dan niet verborgen onder make-up) leer ik wel kennen, maar tot een liefdesrelatie leidt het (nog) niet. En die vriendschappen halen het qua liefde niet met de vriendschap die ik met haar heb, mijn soulmate, mijn zielsverwant.

Op een vakantiekamp, waar wij elkaar leerden kennen, hadden we samen 5 dochters. Wij gaven namelijk samen de leiding over 5 meisjes van 8/9 jaar. Ik zou mij al gelukkig prijzen om samen met haar 1 kind te hebben.

Wij delen veel met elkaar, hebben ook veel gemeen. Oh, could you be love?