Vanavond werd ik door een van mijn vriendinnen gevraagd of ik misschien belang heb bij een sprei. Nou, op voorhand was ik niet geïnteresseerd maar de eerlijkheid gebied wél te zeggen dat de sprei op mijn bank aan vervanging toe is. En natuurlijk help ik mijn vriendin graag!
Bijkomend voordeel is ook dat we, ten behoeve van de overdracht, weer eens afspreken. Na weken van bellen zie ik haar weer in levende lijve. Dat stemt mij heel gelukkig.
We gaan samen wandelen en letten op de 1,5 meter afstand. Enerzijds zal het vermoedelijk afstandelijk voelen (omdat ik haar zo graag knuffel), anderzijds heel bevrijdend om weer contact te hebben waarbij de communicatie niet via internet of telefoon verloopt.
Mijn hart klopt sneller dan ik stappen verzetten kan. We zijn niet meer dan goede vrienden, maar oh, wat hou ik van haar!
donderdag 30 april 2020
woensdag 29 april 2020
Missing in affection
Als het crisis is ...
Als je vriendin tijdelijk weer bij haar moeder woont ...
Als je vriendin last heeft van stress en angst ...
Als je jouw vriendin al weken niet hebt gezien ...
Als je met jouw vriendin al maanden lang niet meer wekelijks hebt afgesproken ...
Schatjes, ik mis jullie zo!
Ik verlang zo naar jullie dat ik wel naar jullie toe zou willen kruipen. Maar het wordt afgeraden om af te spreken.
Nu is dat kruipen bij wijze van spreken. Het is praktischer om met de trein te gaan respectievelijk te wandelen of fietsen.
Als je vriendin tijdelijk weer bij haar moeder woont ...
Als je vriendin last heeft van stress en angst ...
Als je jouw vriendin al weken niet hebt gezien ...
Als je met jouw vriendin al maanden lang niet meer wekelijks hebt afgesproken ...
Schatjes, ik mis jullie zo!Ik verlang zo naar jullie dat ik wel naar jullie toe zou willen kruipen. Maar het wordt afgeraden om af te spreken.
Nu is dat kruipen bij wijze van spreken. Het is praktischer om met de trein te gaan respectievelijk te wandelen of fietsen.
vrijdag 24 april 2020
75 jaar vrijheid
Dit jaar vieren wij het 75-jarig jubileum van de bevrijding. De bevrijding van de Duitse bezetters, het einde van de Tweede Wereldoorlog.
In het tijdschrift 'Margriet' een artikel over emancipatie (homorechten, transgenders). Leuk, in mijn ogen is het met de emancipatie van autisten nog niet zo goed gesteld.
Autisten werden in de Tweede Wereldoorlog gedeporteerd. "Zieke" mensen werden, na experimenten, uitgeroeid.
In het tijdschrift 'Margriet' een artikel over emancipatie (homorechten, transgenders). Leuk, in mijn ogen is het met de emancipatie van autisten nog niet zo goed gesteld.
Autisten werden in de Tweede Wereldoorlog gedeporteerd. "Zieke" mensen werden, na experimenten, uitgeroeid.
zaterdag 18 april 2020
Ver weg
Social distancing. 1,5 meter (minimaal) afstand houden, de ophokplicht beter bekend als 'intelligente lock down'.
Het valt mij steeds zwaarder. Ik voel mij al een paar weken als een parkiet in een kooitje, een guppie in een kommetje. De depressie neemt toe.
Ik ben niet depressief door een gebrek aan structuur noch aan gebrek aan frisse buitenlucht. Omdat ik 36 uur per week werk, en dat thuis doe uit angst voor een boete, heb ik te maken met arbeids omstandigheden die niet ideaal zijn. Om fysieke klachten zo veel mogelijk te beperken ga ik 's ochtends én 's middags wandelen. 2x 15 tot 30 minuten.
Mijn depressie komt voort uit gemis aan mijn vriendinnen. Samen eten in het restaurant van de HEMA, samen kijken naar Wie is de mol?, samen op zoek gaan naar een geocache, samen winkelen in een tuincentrum en meer van dit soort dingen doen. Hoe burgerlijk ze ook zijn, ik geniet ervan. Omdat ik het doe met vrouwen waar ik van hou.
Beiden heb ik een kaartje gestuurd. (Zie foto. Van het tijdschrift 'Happiness') Ik mis de happiness die ik voel als een van hen bij me is.
Hopelijk is de crisis gauw voorbij en kan ik hen weer knuffelen (omarmen, zoenen).
Het valt mij steeds zwaarder. Ik voel mij al een paar weken als een parkiet in een kooitje, een guppie in een kommetje. De depressie neemt toe.
Ik ben niet depressief door een gebrek aan structuur noch aan gebrek aan frisse buitenlucht. Omdat ik 36 uur per week werk, en dat thuis doe uit angst voor een boete, heb ik te maken met arbeids omstandigheden die niet ideaal zijn. Om fysieke klachten zo veel mogelijk te beperken ga ik 's ochtends én 's middags wandelen. 2x 15 tot 30 minuten.
Mijn depressie komt voort uit gemis aan mijn vriendinnen. Samen eten in het restaurant van de HEMA, samen kijken naar Wie is de mol?, samen op zoek gaan naar een geocache, samen winkelen in een tuincentrum en meer van dit soort dingen doen. Hoe burgerlijk ze ook zijn, ik geniet ervan. Omdat ik het doe met vrouwen waar ik van hou.
Beiden heb ik een kaartje gestuurd. (Zie foto. Van het tijdschrift 'Happiness') Ik mis de happiness die ik voel als een van hen bij me is.
Hopelijk is de crisis gauw voorbij en kan ik hen weer knuffelen (omarmen, zoenen).
zondag 5 april 2020
Wat een ervaring
Gisteren was de laatste dag van de Autismeweek 2020. De week die de geschiedenis in gaat als de week met uitsluitend online activiteiten. Webinars, films et cetera, alles om de inclusie van autisme te bevorderen.
Verschillende gebouwen waren op 2 april blauw verlicht. 2 april is Wereld-autismedag. Nog niet bij iedereen brandt een lampje hoe mensen met autisme het leven ervaren. Hopelijk is dat een kwestie van tijd!
De corona crisis maakte het noodzakelijk om vele activiteiten af te gelasten en voor het alternatief, een online programma, te gaan. De corona crisis, die vervelend is voor slachtoffers en hun naasten, is voor autisten in zekere zin een geschenk.
Waar lopen de mensen nu tegenaan? Onrust door onduidelijkheid (wat mag ik wel? Wat mag ik niet? Waarom mag ik ... in situatie X wél maar mag ik diezelfde actie in situatie Y niet uitvoeren?), moeilijk contact kunnen maken (handen schudden, omhelzen dat is er even niet meer bij. Afspreken met familie of vrienden wordt afgeraden.) of het ontbreken van structuur (noodgedwongen thuiswerken, scholen zijn gesloten).
Ik stel: je zou kunnen zeggen dat het een autisme belevingscircuit 20.20 is. De mega-versie van een spreekwoordelijke 2.0 editie. Hopelijk ontmoeten wij elkaar gauw weer in levende lijve! In een auticafé, tijdens een bijeenkomst van een lotgenotengroep of gewoon een afspraakje met vrienden respectievelijk vriendinnen.
Ik zie de toekomst zonnig in!
Verschillende gebouwen waren op 2 april blauw verlicht. 2 april is Wereld-autismedag. Nog niet bij iedereen brandt een lampje hoe mensen met autisme het leven ervaren. Hopelijk is dat een kwestie van tijd!
De corona crisis maakte het noodzakelijk om vele activiteiten af te gelasten en voor het alternatief, een online programma, te gaan. De corona crisis, die vervelend is voor slachtoffers en hun naasten, is voor autisten in zekere zin een geschenk.
Waar lopen de mensen nu tegenaan? Onrust door onduidelijkheid (wat mag ik wel? Wat mag ik niet? Waarom mag ik ... in situatie X wél maar mag ik diezelfde actie in situatie Y niet uitvoeren?), moeilijk contact kunnen maken (handen schudden, omhelzen dat is er even niet meer bij. Afspreken met familie of vrienden wordt afgeraden.) of het ontbreken van structuur (noodgedwongen thuiswerken, scholen zijn gesloten).
Ik stel: je zou kunnen zeggen dat het een autisme belevingscircuit 20.20 is. De mega-versie van een spreekwoordelijke 2.0 editie. Hopelijk ontmoeten wij elkaar gauw weer in levende lijve! In een auticafé, tijdens een bijeenkomst van een lotgenotengroep of gewoon een afspraakje met vrienden respectievelijk vriendinnen.Ik zie de toekomst zonnig in!
donderdag 2 april 2020
Wereld Autismedag 2020
Wereld Autismedag, in Nederland de meest prominente dag van de nationale Autismeweek. Ook dit jaar, echter in een andere vorm.
Gewoonlijk reis je een beetje door het land en bezoek je een congres, film of seminar. Nu, vanwege de Corona-crisis, doe je mee aan een webinar of bekijk je een film middels een stream of on demand op jouw tv.
Het is ook de week waarin ik traditie getrouw met een vriendin naar organisaties toe ga om mee te doen aan workshops. Helaas, dit jaar doen we dat niet. Ik hoop dat er later dit jaar een activiteit is waar ik samen met haar naar toe kan óf dat ik haar kan uitnodigen als gast bij een activiteit die ikzelf verzorg.
Enkele weken geleden was ik lid van een blogteam. Uit onvrede over het afkeuren van kopij ben ik daarmee gestopt. Nog voor de website officieel werd gelanceerd. Ik had onder andere een blog geschreven over mijn liefde voor haar en een andere goede vriendin. (Sterker nog: het voelt voor mij dat ik twee vriendinnen heb en daarnaast meerdere kennissen waarmee de band goed tot redelijk is.)
Vanmiddag had ik de vriendin waarmee ik de afgelopen twee jaar tijdens de Autismeweek naar activiteiten ben geweest mijn blog toegestuurd. Zij was er wel positief over. #dasLief Kijk, dat is mij veel waard. Dat de personen over wie ik schrijf en voor wie ik veel liefde voel het lief vinden dat ik van ze hou en het aanmoedigen om te schrijven, zodat ik gedachten kwijt kan en gevoelens kan verwerken.
Dat is gezonder dan het gebruik van drank en drugs! Mijn Corona is op. Ik word bijna zo wanhopig dat ik naar een fles Desperado grijp.
De wanhoop zit 'm in eenzaamheid, isolement en een andere structuur. "Normaal" sta ik rond 07:00 uur op, neem een douche, kijk nog even of iemand 's avonds / 's nachts een bericht heeft gestuurd via WhatsApp en vertrek dan naar kantoor. Ik werk van 07:45 - 16:00, en ga dan weer naar huis. (Al loopt het in de praktijk vaak uit tot 16:30 uur.) Op mijn werkplek heb ik contact met collega's.
Met mijn vriendinnen spreek ik gemiddeld eens per twee weken af. We gaan samen eten bij de Hema, kijken naar 'the Big bang theory' of gaan een stukje wandelen.
Dat is nu niet mogelijk / verstandig. Het alternatief is beeldbellen met WhatsApp. Ook leuk, zeker waardevol in deze tijd, maar het voelt niet zo fijn als naast elkaar op de bank zitten of samen een wandeling te maken.
De neuronenpaden in mijn hoofd raken langzaam maar zeker zo druk dat mijn hoofd verandert in een neutronenbom. Ik ga, het is gestopt met regenen(?), nu maar weer een stuk wandelen: even een Vriendin kopen in de supermarkt. Er staat een interview in met een Autismecoach.
Het zal geen lange wandeling worden maar wel welkome frisse lucht geven.
Gewoonlijk reis je een beetje door het land en bezoek je een congres, film of seminar. Nu, vanwege de Corona-crisis, doe je mee aan een webinar of bekijk je een film middels een stream of on demand op jouw tv.
Het is ook de week waarin ik traditie getrouw met een vriendin naar organisaties toe ga om mee te doen aan workshops. Helaas, dit jaar doen we dat niet. Ik hoop dat er later dit jaar een activiteit is waar ik samen met haar naar toe kan óf dat ik haar kan uitnodigen als gast bij een activiteit die ikzelf verzorg.
Enkele weken geleden was ik lid van een blogteam. Uit onvrede over het afkeuren van kopij ben ik daarmee gestopt. Nog voor de website officieel werd gelanceerd. Ik had onder andere een blog geschreven over mijn liefde voor haar en een andere goede vriendin. (Sterker nog: het voelt voor mij dat ik twee vriendinnen heb en daarnaast meerdere kennissen waarmee de band goed tot redelijk is.)
Vanmiddag had ik de vriendin waarmee ik de afgelopen twee jaar tijdens de Autismeweek naar activiteiten ben geweest mijn blog toegestuurd. Zij was er wel positief over. #dasLief Kijk, dat is mij veel waard. Dat de personen over wie ik schrijf en voor wie ik veel liefde voel het lief vinden dat ik van ze hou en het aanmoedigen om te schrijven, zodat ik gedachten kwijt kan en gevoelens kan verwerken.
Dat is gezonder dan het gebruik van drank en drugs! Mijn Corona is op. Ik word bijna zo wanhopig dat ik naar een fles Desperado grijp.
De wanhoop zit 'm in eenzaamheid, isolement en een andere structuur. "Normaal" sta ik rond 07:00 uur op, neem een douche, kijk nog even of iemand 's avonds / 's nachts een bericht heeft gestuurd via WhatsApp en vertrek dan naar kantoor. Ik werk van 07:45 - 16:00, en ga dan weer naar huis. (Al loopt het in de praktijk vaak uit tot 16:30 uur.) Op mijn werkplek heb ik contact met collega's.
Met mijn vriendinnen spreek ik gemiddeld eens per twee weken af. We gaan samen eten bij de Hema, kijken naar 'the Big bang theory' of gaan een stukje wandelen.
Dat is nu niet mogelijk / verstandig. Het alternatief is beeldbellen met WhatsApp. Ook leuk, zeker waardevol in deze tijd, maar het voelt niet zo fijn als naast elkaar op de bank zitten of samen een wandeling te maken.
De neuronenpaden in mijn hoofd raken langzaam maar zeker zo druk dat mijn hoofd verandert in een neutronenbom. Ik ga, het is gestopt met regenen(?), nu maar weer een stuk wandelen: even een Vriendin kopen in de supermarkt. Er staat een interview in met een Autismecoach.
Het zal geen lange wandeling worden maar wel welkome frisse lucht geven.
Abonneren op:
Posts (Atom)