Gistermiddag, zondag 18 oktober, ontving ik van mijn vriendin een appje. "Vind je het goed als ik vanavond bij je op bezoek kom?" Natuurlijk vind ik dat goed. Graag zelfs! Zeker in deze tijd.
Ik merk dat het huisarrest, opgelegd vanwege het niet nader te noemen virus, mij veel verdriet doet én frustratie oplevert. Grote delen van de dag sta ik op het punt om in janken uit te barsten.
Hoe ga ik om met mijn irritaties? Welke alternatieven zijn er voor het gemis aan sociale contacten (activiteiten, collega's, vriendinnen)?
Mijn vriendin kwam dus op bezoek. We hebben samen naar 'the Masked singer' gekeken. Maskers zijn ons niet vreemd. In haar geval figuurlijk: zij zet een masker op om autisme te camoufleren. Ik draag zomers op vakantiekampen wel eens een masker tijdens een spooktocht of vossenjacht.
Zojuist heb ik drie bladen (waarvan van 1 blad twee exemplaren) en een stapel grote vellen papier gekocht. Woensdagmiddag komt zij weer op bezoek, en gaan we ieder weer een moodboard maken.
Welk thema weet ik nog niet. Mijn mood is naait best, en wordt eigenlijk alleen maar slechter. Ik ben dan ook blij als ze op bezoek komt. Dan voel ik mij een heel klein beetje minder slecht.
De donkere dagen voor Kerst zie ik niet met vertrouwen maar wél met angst tegemoet. Wanneer komt er eindelijk een einde aan mijn detentie? Of zit ik in de isoleercel en heeft iemand de sleutel weggegooid?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten