Keep on surviving!

Hoewel ik gisteravond nog met mijn vriendin gebeld heb, maken we vanmiddag samen een wandeling.

We ontmoeten elkaar ergens in de binnenstad en lopen dan samen naar haar fysiotherapeut. Dat is een lekkere wandeling. Goed voor de stappenteller!

Tijdens de wandeling vertelt mijn vriendin hoe ze zich vaak voelt. Wat ze dan denkt, en hoeveel angst en stress dit oplevert. Ik hou van haar en dús leef ik onwijs met haar mee. Wat mij betreft kan ik haar niet genoeg steunen, en kan ik niet vaak genoeg zeggen hoezeer ik met haar te doen heb.

"Regelmatig voel ik het verlangen om mezelf dood te maken, en dan denk ik na hoe ik dat zou moeten doen" zegt ze. Omdat ik zelf depressief ben geweest, en een paar jaar suïcidale gevoelens had denk ik dat ik mij er iets bij kan voorstellen.

Treurig dat ze zich zo kan voelen. Fijn om te horen dat ze heeft gesproken met een begeleider over een suggestie die ik had gedaan. Ik vertelde dat ik ben benaderd voor een functie. Waarvoor men binnenkort een vacature verwacht. Er zijn verschillende eisen om te kunnen én mogen solliciteren.

Om te kunnen solliciteren is het van belang dat je weet dat je inhoudelijk geschikt bent. Mogen solliciteren hangt af van jouw persoonlijke situatie: ten eerste dien je autisme te hebben, ten tweede moet je beschikken over een indicatie banenafspraak. Ze gaat nu kijken hoe ze in het doelgroepregister kan komen.

Ik ben zelf ergens werkzaam dankzij een indicatie banenafspraak, het doelgroepregister. Na talloze teleurstellende ervaringen (banen die na ongeveer een jaar stopten omdat het contract niet werd verlengd) ben ik blij dat ik op deze manier weer werk heb gevonden. Dat ik een kans heb gekregen om mezelf te bewijzen. Tegenover mijn werkgever maar zeker ook tegenover mezelf.

Daarom hoop ik van harte dat mijn vriendin ergens een plek vindt waar ze met plezier werkt, en waar zij gewaardeerd wordt!