Tears of joy, tears of love

Ook mijn tweede telefoongesprek, met mijn tweede vriendin, was heel fijn.

Ik was emotioneler. Nou, wacht, dit zeg ik verkeerd. Ik was vanmiddag net zo emotioneel maar het uitte zich anders. Mijn stem brak minder, tranen kwamen minder sterk naar boven en braken ook niet door.

Waarom? Ik denk niet dat het komt door de vragen en/of opmerkingen van mijn vriendin die ik 's middags sprak (ik belde haar). Het was ook niet zo dat haar houding gesloten of afwijzend was. Ze is heel begripvol.

Vermoedelijk is het omdat de vriendin die mij 's avonds belde mijn vader kent. Niet heel goed hoor. Maar zij heeft hem drie keer gesproken. Ik praat al een tijdje vaak over haar met mijn ouders, een oom en tante hebben ons samen gesproken na een musical.

Over de andere vriendin praat ik pas sinds kort. Mijn vader praat al langere tijd niet meer of nauwelijks nog. Mijn familie heeft ons ook nog nooit samen gezien.