Vanmiddag kreeg ik een appje van mijn vriendin dat ze ging wandelen en dat ik haar kon bellen, als ik daar behoefte aan zou hebben.
Ik heb van dit aanbod dankbaar gebruik gemaakt. Sowieso spreek ik haar graag, het liefst face-to-face zodat ik haar ook in haar mooie, lieve gezicht kan kijken, maar nu helemaal.
De situatie van mijn vader is emotioneel zo belastend dat ik behoefte heb aan een luisterend oor. Ondanks dat het eigenlijk niet meevalt om te praten zonder snik of trillende stem.
Vanavond belt mijn andere vriendin mij. Meiden, ik hou van jullie! Nu nog meer dan ik al deed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten