Tears in heaven

Gistermiddag vroeg mijn vriendin of ik misschien zin had om naar haar toe te komen en dan samen een stuk te gaan wandelen.

Natuurlijk heb ik zin! Ik heb altijd zin om met haar af te spreken.

Ze vroeg mij hoe het gaat met mijn vader, en hoe ik mij nu voel onder de situatie. Het gaat goed. Al moest ik gisterochtend, bij het kijken én luisteren naar de videoclip 'Memories' van Maroon5 wel snikken.

Ze is een engel.

Zelf moest zij huilen omdat zij kampt met stress en angst. Een deel (op zijn minst) wordt veroorzaakt door de slechte relatie die zij heeft met haar ouders.

Als ik hoor hoe haar ouders met haar omgaan, hoe ze haar psychisch mishandelen, dan begrijp ik haar verdriet. Én word ik daar heel verdrietig van. Ik gun haar zo veel geluk & liefde. Ze is een prachtig mooie meid die, dankzij haar ouders, gelooft dat ze lelijk is. Dat zij er niet toe doet, er niet mag zijn.

Wat zou ik graag zien dat ze mijn vriendin is, in de zin van verkering. Of dat zij een bonus-zusje is. Mijn moeder vindt het namelijk spijtig dat de relatie tussen mij en mijn zusje én tussen mijn ouders en mijn zusje niet goed is.