Ik hou van miauw

Vanavond heb ik weer gebeld met mijn vriendinnen. Opnieuw hebben ze mij gesteund bij mijn verdriet. Ik heb een groot deel van de dag, ook op kantoor, gehuild om de verhuizing van mijn vader. Hij is vandaag in een verpleeghuis gaan wonen. De Alzheimer is te hevig om bij mijn moeder te kunnen blijven.

Ik hou zielsveel van mijn beide vriendinnen! Op dit moment zou ik niet weten wat ik zonder hen moet. Het zou alleen nóg fijner zijn als ze mij zouden bezoeken en ik op hun schouders kan uithuilen of dat zij een arm om mij heen slaan, een arm op mijn schouders leggen.

Een van beide vriendinnen heeft een kat. Ik heb zelf helaas geen kat. Zeker nu ik het zo moeilijk heb is een kat welkom in mijn huis.

Ondanks mijn autisme is mijn probleem niet zo ernstig dat ik een hulpkat nodig heb, maar een furry friend om mee te knuffelen zou ik graag in mijn huiskamer hebben.

Ik gun mijn vader een mechanische kat. Er zijn nu van die speciale katten voor dementerende mensen. De kat verandert van houding als je hem op een andere plek aait, en soms gaat 'ie spinnen. Een levende kat is in veel verpleeghuizen niet welkom.

In mijn huis is een kat én een kattenvrouwtje van harte welkom!