zaterdag 26 oktober 2019

Knallende stenen & vallende bekers

We, mijn collega's en ik, zochten een alternatief voor een stadswandeling. Dat het op vrijdagavond om 19:30 uur donker is én het zou kunnen regenen (wanneer regent het in Nederland nou niet?) bracht ons op de gedachte om een alternatief te bedenken.

Spelletjes, het was wel genoteerd als back-up. Maar zonder plan. Heel slim! Of valt het mee? Toelichting: we zijn begeleiders van een groep mensen met autisme. Voor hen bedenken we activiteiten. De groep komt eens per twee weken samen op de vrijdagavond.

Wat wordt er gezegd over autisten/autistische personen/mensen met autisme? Ze hebben behoefte aan duidelijkheid (liefst vooraf), ze kunnen niet tegen verandering, schakelen is moeilijk voor hen, ze kunnen niet goed tegen prikkels als licht, kleur, geluid en geur.

Voor deze doelgroep hadden we bedacht om oud Hollandse spelletjes te gaan spelen: sjoelen, blikgooien en misschien ook spijkerpoepen. Nou, dit laatste "lukte" niet bij gebrek aan flessen + spijkers. Misschien in de zomer bij de barbecue? Dan kunnen wij ook een touw spannen tussen de bomen, en gaan koekhappen. Jippie yeah!

Geluiden? De schijven in de sjoelbakken. Eerst in 1 bak, later in 2 bakken. Balletjes die stuiteren. Eerst bij beerpong, later bij het blikgooien. Vallende bekers. Ook die eerst bij het beerpong en later bij het blikgooien.

Kleuren? M&M's in een schaal. Bekers, balletjes.

Licht? Het licht in een balletje. Zie filmpje.

Geuren? Koffie, thee en koeken.

Of de deelnemers last kregen van een meltdown? Nee hoor! Want, ze konden zich prima richten op de spelletjes die zij aan het spelen waren. Over (hyper)focus gesproken.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten