Wij zien en spreken elkaar wekelijks. Dan gaan we samen uit eten (okay, low budget bij de HEMA!), shoppen (in een kringloopwinkel op zoek naar spelletjes) of studeren in de bibliotheek. Soulmates zijn we, wij hebben een platonische relatie, een heel goede vriendschap.
Zij weet dat ik wel meer zou willen. Of, laat ik het zo verwoorden, een andere vorm van relatie: verkering. Maar, het zit er (voorlopig) niet in omdat zij uitsluitend verliefd wordt op meiden/vrouwen. Althans tot nu toe.
Zonder aarzelen zou ik haar ten huwelijk vragen zodra wij enige jaren verkering met elkaar hebben. Ik heb haar al een paar keer gezegd en geschreven dat ik haar voor eeuwig in mijn leven wil, dat ik oud wil worden met haar. Daarom hoop ik dan ook van harte dat zij ooit mijn vrouw én beste vriendin is.
Ze vraagt mij om open te staan voor een ander. Ik sta dit ook, maar heb de ware nog niet gevonden. Meiden/vrouwen die qua uiterlijk top zijn (al dan niet verborgen onder make-up) leer ik wel kennen, maar tot een liefdesrelatie leidt het (nog) niet. En die vriendschappen halen het qua liefde niet met de vriendschap die ik met haar heb, mijn soulmate, mijn zielsverwant.
Op een vakantiekamp, waar wij elkaar leerden kennen, hadden we samen 5 dochters. Wij gaven namelijk samen de leiding over 5 meisjes van 8/9 jaar. Ik zou mij al gelukkig prijzen om samen met haar 1 kind te hebben.
Wij delen veel met elkaar, hebben ook veel gemeen. Oh, could you be love?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten